Bu günlerde hep bu şarkı takılıyor dilime ve bir fotoğraf karesinden bakar gibi objektif gözlerimle çevreme bakıyorum. Bu bahar gününde ne çiçeği görüyor gözüm, ne de duygularım alesta; her şeye bigâne kaldım, bütün gün kulağım haberlerde ya da yorgun ayaklarımla dünyaya bağlanmak için hala yollardayım. Yine seçim var ve hiçbir seçimde rahatça seçmen kağıdımı alıp oy vermeye gidemedim ben.

Dediğinizi duyar gibiyim… Evdesiniz, pijamalarınızla televizyonun önünde diziniz başlamış ve seyretmeye hazırsınız büyük bir hazla, ansızın elektrikler kesilir. Ya da eskiye hasretsiniz, bir yürüyüş yapmak istersiniz şehrin dar sokaklarında, tanıdık tek bir yüz göremeden, hep ‘yabancı’lara çarparak, sinirlenirsiniz. Gençseniz derdiniz başka, işsizsiniz ve belki de sevdalı, sizden haberi olmayana, bir türlü söyleyemiyorsunuz, engeller var ve yasak konmuş tutkunuza geçmişten… Yaşayamıyorsunuz.

Miras

Bugün de ateşkes devam ediyor, sabah kalktım her şey aynı… Hiç değişmeyecek bir güne soyundum, Gece gözümü kırpmadım. Uyutmadı beni yeknesak duygular. Bir de komşunun gece havlayan köpeği, sabah ezanında nağmeyi değiştirip ulumaya başlayan… Akşam seyrettiğim filmin sonu gelmedi. Sonsuzla eklemlendi bir sürü şey… Böyle senaryolarda mendille bulur insan kendini… Ve kızar sebep olana… Hep fena birileri var ve onlar mutlu sonu engeller…